آبگرمکن، ضروری برای هر خانه

آبگرمکن‌ها دو کاربرد اصلی دارند؛ برای مصارف خانگی تهیه می‌شوند و یا در صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حالت اول، آبگرمکن‌ها وظیفه تولید آب گرم برای شستشوی ظروف و لباس‌ها، استحمام و فراهم کردن دمای مناسب را از طریق پکیج برای محیط ساختمان دارند. در مصارف صنعتی نیز در بسیاری از موارد آبگرمکن‌ها تولید کننده بخار آب داغ هستند.

مهم‌ترین قطعات آبگرمکن‌ها

قطعات آبگرمکن بسته به نوع دستگاهی که تهیه می‌کنید یا نوع منبع انرژی مورد استفاده، تا حدی متفاوت هستند؛ اما در اینجا برخی از اجزای مهم آبگرمکن گازی دیواری را بررسی خواهیم کرد.
•    کلاهک تعدیل: این قطعه وظیفه هدایت جریان هوا برای ایجاد احتراق شعله را دارد. در بالاترین بخش دستگاه تعبیه می‌شود و از یک سمت به دودکش آبگرمکن متصل است.
•    مبدل: این قطعه تا حدی جزئیات پیچیده‌ای دارد، اما به زبانی ساده، مجموعه‌ای از لوله‌های مسی و پره‌های حرارتی است و وظیفه آن تبادل گرما است. آب، درون لوله‌های مسی جریان پیدا می‌کند و شعله‌های مشعل، باید آب را گرم کنند.
•    رگلاتور آب: این قطعه نیز از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است و وظیفه آن، ثابت نگاه داشتن خروج آب و خارج کردن فشار آب است.
•     رگلاتور گاز: این بخش از دستگاه، منبع انرژی یا همان گاز را به مشعل دستگاه می‌رساند و میزان آن را تنظیم می‌کند.
•    کلید حرارتی کلاهک تعدیل: این کلیدها در زمان مسدود شدن خروجی دودکش آبگرمکن فعال می‌شوند و باعث خاموش شدن مشعل می‌شوند. در حقیقت مواد تولید شده در حین احتراق، امکان خروج از دودکش را نخواهند داشت؛ بنابراین حرارت باقی مانده در دستگاه، ترموستات را گرم و موجب به کار انداختن آن می‌شود. ترموستات هم به طور مستقیم، مشعل را خاموش می‌کند.

تفاوت آبگرمکن با پکیج

پکیج‌ها وسایلی برای گرم کردن محیط خانه و تامین آب گرم هستند. برای راه‌اندازی آنها وجود موتورخانه و رادیاتورها الزامی است. موتورخانه، انرژی مورد نیاز برای کار پکیج‌ها را فراهم می‌کند و رادیاتورها بخشی از این سیستم هستند که آب گرم به داخل آنها هدایت می‌شود تا محیط خانه گرم شود. اما آبگرمکن‌ها فقط قادر به تولید آب گرم برای شیرهای آب هستند، به موتورخانه نیازی ندارند و توانایی گرم کردن محیط خانه را ندارند.

انواع آبگرمکن

اگر از جهت منبع انرژی که هر آبگرمکن مورد استفاده قرار می‌دهد، بخواهیم آنها را دسته‌بندی کنیم به موارد زیر می‌رسیم:
•    آبگرمکن نفتی: این آبگرمکن‌ها فقط در مناطقی که امکان دسترسی به گاز شهری و یا برق وجود ندارد، استفاده می‌شوند. نفت از کاربراتور دستگاه عبور می‌کند و به اجاق دستگاه وصل می‌شود. هوای مورد نیاز احتراق از طریق روزنه‌ای تامین می‌شود و اجازه سوختن و در نتیجه روشن شدن آبگرمکن نفتی را می‌دهد.
•    آبگرمکن برقی: دستگاه به برق شهری وصل می‌شود و با برقراری جریان، المنت موجود در آبگرمکن، جریان را به حرارت تبدیل می‌کند. این حرارت برای گرم کردن آب استفاده می‌شود. ترموستات موجود در دستگاه، حرارت تولیدی را تنظیم می‌کند تا از تولید دمای زیاد جلوگیری شود.
•    آبگرمکن گازی: این نوع از دستگاه‌ها به دو شکل وجود دارند، زمینی (ایستاده) و دیواری. آبگرمکن‌های ایستاده، برای خانه‌های بزرگ و ویلایی مناسب هستند، دارای مخزن بزرگی‌اند که در زمان مورد نیاز، مشعل شروع به کار می‌کند و آب گرم ایجاد می‌کند. اما به دلیل قرارگیری در زمین، فضا اشغال می‌کنند و برای خانه‌های کوچک مناسب نیستند. همچنین ممکن است در حین کارکردن، صدایی داشته باشند که چندان خوشایند نباشد. در مقابل آبگرمکن‌های گازی دیواری، قیمت بالاتری نسبت به انواع زمینی دارند، فضای کمی اشغال می‌کنند، هر زمان که نیاز داشته باشید، با باز کردن جریان آب، آب گرم تولید می‌کنند. همچنین نگهداری و تعمیر این وسایل راحت است و بسته به نوع آب ممکن است هر چند سال یکبار نیاز به جرم‌گیری لوله‌ها و پره‌های آن باشد که با مراجعه به نمایندگی‌ و تعمیرکاران حرفه‌ای به راحتی قابل انجام است.
•    آبگرمکن‌های خورشیدی: این نوع دستگاه‌ها با انرژی خورشیدی کار می‌کنند، معمولا پنل خورشیدی بالای پشت بام نصب می‌شود تا انرژی خورشید به برق تبدیل شده و برای مصارف خانگی مانند گرم کردن آبگرمکن استفاده شود. تنها مشکل استفاده از این نوع دستگاه‌ها، کاهش تامین انرژی در روزهای برفی و بارانی است که تابش مستقیم آفتاب وجود ندارد.